بررسی اثر اسپلینت ولار نئوپرنی دست بر گرفتن قدرتی و اسپاستی سیته یک فرد مبتلا به سکته مغزی (مطالعه آزمایشی)

از مهمترین مواردی که در اندام فوقانی افراد مبتلا به سکته مغزی دچار تغییر می شود، قدرت گرفتن و توان عضلات می باشد. تاثیر استفاده از انواع اسپلینت جهت کاهش توان عضلات و افزایش قدرت در افراد مبتلا به سکته مغزی، قابل توجه است. هدف از این تحقیق تعیین اثر اسپلینت ولار نئوپرنی دست بر گرفتن قدرتی و اسپاستی سیته یک فرد مبتلا به سکته مغزی بود.
در این پژوهش اسپلینت ولار نئوپرنی دست در فرد مبتلا به سکته مغزی به مدت 10 هفته روزی 8.5 ساعت مورد استفاده قرار گرفت. ارزیابی ها شامل اسپاستیسیته و گرفتن قدرتی با استفاده از مقیاس اشورث و داینامومتر و هفته ای یک بار بود.
مقدار عددی برای گرفتن قدرتی بدون اسپلینت در ابتدای مطالعه 0.53 کیلوگرم و در انتهای جلسه دهم ارزیابی، 3.03 کیلوگرم بدست آمد. همچنین مقدار عددی گرفتن قدرتی با پوشیدن اسپلینت در ابتدای مطالعه 0.1 و در انتهای جلسه دهم 2.5 بدست آمد. اختلاف مقادیر بدست آمده از جلسه اول تا دهم نشان می دهد، پوشیدن اسپلینت تاثیر معناداری در افزایش مقدار گرفتن قدرتی داشته است. تغییر در میزان اسپاستیسیته قبل و بعد از استفاده از اسپلینت ولار نیز از 5 به 3، تغییری قابل توجه می باشد.
نتایج حاصل از این مطالعه درباره استفاده از اسپلینت ولار نئوپرنی بر گرفتن قدرتی و میزان اسپاستی سیته تغییرات قابل توجهی را در موارد اندازه گیری شده نشان داد که نتایج حاکی از اثر مثبت اسپلینت مد نظر در فرد مورد مطالعه بود.