بررسی اثر اکسید روی بر فعالیت آنتی اکسیدان های آنزیمی در موش صحرایی نر

عنصر روی بخشی از سیستم آنتی اکسیدانی بدن است، لذا کمبود آن سبب اختلال در سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی بدن و افزایش استرس اکسیداتیو می گردد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر اکسید روی بر وضعیت آنتی اکسیدانی در رت بود.
در این مطالعه 25 رت ویستار از جنس نر بصورت تصادفی به 5 دسته 5 تایی تقسیم شدند. سپس به مدت ده روز، 4 گروه از رت ها در معرض دوزهای مختلف 50، 100، 150، 200 میلی گرم بر کیلوگرم اکسید روی (ZnO) به صورت تزریق داخل صفاقی قرار گرفتند و یک گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. پس از طی این دوره میزان 2 میلی لیتر خون از قلب حیوان گرفته و فاکتورهای اکسیدانی و آنتی اکسیدانی شامل گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل (TAC)، وضعیت اکسیدانی کل (TOS) و پراکسیداسیون لیپیدی (LPO) سنجش گردید.
فعالیت آنزیم SOD در گروه های مصرف کننده اکسید روی (ZnO) با دوزهای متفاوت افزایش قابل توجه آماری نشان داد (0.05>P). فعالیت آنزیم GPX در گروه های مصرف کننده اکسید روی تغییر معناداری نسبت به گروه کنترل نشان نداد. تغییرات پراکسیداسیون لیپیدی (LPO) در گروه های مصرف کننده دوزهای متفاوت اکسید روی بطور چشمگیری معنادار شدند. میزان کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) و میزان افزایش وضعیت اکسیدانی تام (TOS) در گروه های مختلف مصرف کننده اکسید روی بطور قابل توجه معنادار شدند (0.001>P).
نتایج این مطالعه نشان داد، غلظت های اکسید روی استفاده شده در این مطالعه منجر به افزایش قابل توجه فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و وضعیت اکسیدانی تام و کاهش غیرقابل توجه فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز نسبت به گروه کنترل می شود که می توانند نشانگر القای استرس اکسیداتیو باشند.