الگوی تغییرات آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز در طول دوره کوفتگی عضلانی تاخیری ناشی از ورزش مقاومتی در پاسخ به نوعی مکمل سازی پروتئین وی در دانشجویان پسر کم تحرک

علیرغم ویژگی های آنتی اکسیدانی پروتئین وی، اثر آن روی آنزیم های کبدی متعاقب ورزش استقامتی در افراد ناورزیده به خوبی مشخص نشده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر مکمل سازی پروتئین وی بر آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلکالین فسفاتاز (ALP) تحت عنوان آنزیم های کبدی در طول کوفتگی تاخیری ناشی از ورزش مقاومتی انجام شد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور، 28 دانشجوی پسر غیر ورزشکار (12±78 کیلوگرم) به شیوه تصادفی در دو گروه مکمل سازی پروتئین وی (4/0 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در 3 روز متوالی) و دارونما تقسیم شدند. نمونه های خون در شرایط زمانی قبل، بلافاصله، 24، 48 و 72 ساعت پس از یک جلسه ورزش مقاومتی شدید در قالب انقباض های برونگرای پا با منظور اندازه گیری میزان فعالیت ALP و AST به عمل آمد. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر جهت مقایسه داده ها بین دو گروه استفاده شد.
در مقایسه با پیش آزمون، افزایش معنی داری در فعالیت AST و ALP بلافاصله پس از قطع آزمون در هر دو گروه مشاهده شد (05/0>P). بر پایه یافته های حاصل از آزمون تحلیل واریانس، مکمل سازی پروتئین وی به تغییر معنی داری در سطوح ALP و AST در دوره های تاخیری (24، 48 و 72 ریکاوری) نسبت به گروه دارونما منجر نشد (05/0>P).
باتوجه با یافته های حاضر، اینگونه نتیجه گیری می شود که مکمل سازی پروتئین وی بعد از ورزش مقاومتی شدید آنزیم های تعیین آسیب کبدی را در افراد ناورزیده متاثر نمی کند.