بررسی ارتباط افسردگی و کیفیت زندگی در سالمندان مقیم و غیر مقیم سرای سالمندان شهرستان شاهرود

افزایش سریع تعداد سالمندان در کشور مساله نگران کننده ای برای تامین نیازهای این گروه سنی در زمینه های بهداشت، سلامت و رفاه آنان به حساب می آید. در این میان اقامت سالمندان در سراهای سالمندان نیز پدیده ای است که رو به افزایش بوده و اثرات این پدیده بر سلامت جسمی و روانی سالمندان غیرقابل انکار است. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط افسردگی و کیفیت زندگی سالمندان مقیم و غیر مقیم سرای سالمندان می باشد.
در مطالعه تحلیلی- مقطعی حاضر تعداد 315 نفر از سالمندان انتخاب شدند بدین صورت که80 نفر از ساکنان خانه سالمندان شهرستان شاهرود (39/25%) و همچنین 235 نفرسالمندان غیر مقیم (جامعه) (61/74%) به شیوه نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس در سال 1393 انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، فرم کوتاه افسردگی سالمندان (GDS) جهت تعیین افسردگی و پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 (فرم کوتاه) برای مقیاس کیفیت زندگی بود که از طریق مصاحبه چهره به چهره با سالمندان تکمیل گردید. پس از تکمیل پرسشنامه ها، تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام گرفت.
میانگین سن سالمندان مورد پژوهش در گروه سالمندان مقیم سرای سالمندان (38/67) و غیر مقیم (17/66) بود. همچنین سطح نمره افسردگی هر دو گروه در حد متوسط قرارداشت. ارتباط معنادار و همبستگی مثبت بین ابعاد جسمی و روانی و نمره کل کیفیت زندگی با نمره افسردگی سالمندان مقیم سرای سالمندان وجود داشت (003/0=P) ولی در سالمندان غیرمقیم و همچنین در مجموع سالمندان ارتباط معنادار بین متغیرهای ذکرشده وجود نداشت (33/0=P).
با توجه به نتایج این مطالعه تاثیر منفی سکونت سالمندان در مراکز نگهداری بر بسیاری از جوانب زندگی این افراد مشخص شد و تشویق هر چه بیشتر خانواده های دارای سالمند به نگهداری آنان تحت حمایت خود به عنوان بهترین راه پیشگیری از بسیاری از مشکلاتی که ممکن است برای آنها رخ دهد، پیشنهاد می گردد.