تبیین مدل نقش ساختاری طراحی برای جلب مشارکت مردمی در فرایند معاصرسازی بافت های فرسوده محلات شهری ایران (نمونه موردی: محله سیروس تهران)

هدف از این تحقیق، تبیین مدلی علی میان رویکرد مشارکت مردمی و مولفه های طراحی در معاصرسازی بافت های فرسوده ایران (نمونه موردی محله سیروس تهران) است. با به کارگیری ایده های حاصل از مدل تحقیق، میتوان مولفه های طراحی را به گونه ای در فرایند طراحی معاصرسازی بافتهای فرسوده تبیین کرد که، مشارکت مردمی و درنهایت موفقیت معاصرسازی ناشی از این امر به صورت حداکثری حاصل شود. به این منظور در این تحقیق، بر پایه تلفیق نظریات مرتبط با موضوع تحقیق، از روش تحقیق پیمایشی یا زمینه یابی و تحلیل داده ها بر اساس آمار توصیفی استنباطی استفاده شده است. در تحقیق حاضر، برای مطالعه عوامل موثر طراحی در جلب مشارکت مردم از آزمون نگرش سنجی اهالی محله سیروس تهران استفاده شده است. روش نمونه گیری، از نوع خوشه ایتصادفی و حجم نمونه برای 170 نفر است. به دلیل فقدان پرسش نامه استاندارد در موضوع تحقیق، از پرسش نامه محقق ساخته استفاده گردید. پس از بررسی پایایی و روایی ابزار تحقیق، داده ها به روش آمار ی توصیفی تحلیل و عوامل تاثیرگذار بر روش تحلیل عاملی استخراج شد و بر اساس تحلیل های انجام شده، مدلی خطی طرح ریزی گردید. سپس، بر اساس مدل حاصل،رابطه و میزان تاثیر عوامل بر یکدیگر به روش تحلیل مسیر، به دست آمد. یافته ها نتایج تحقیق بر اساس مدل، شامل مولفه هایی در طراحی شهری و معماری است که، مردم یعنی عاملها آن را شناسایی می کنند و در صورت دریافت نظرات مردم، در زمینه چگونگی طراحی مولفه های یادشده، می توان مشارکت و موافقت حداکثری آنها را در معاصرسازی بافتهای فرسوده به دست آورد. از جمله این مولفه ها دو مولفه در زمینه ساختار بافت شامل شکل معابر و اولویت عبور و مرور و دو مولفه در زمینه توده بافت، شامل شکل خدمات و حفظ بناهای ارزشمند، است.