بررسی شیوع پلی مورفیسم ژن مهار کننده فعال کننده پلاسمینوژن-1 در بیماران مبتلا به تومور های تیروئیدی از شمال غرب ایران

همراهی پلی مورفیسم PAI-1 با افزایش خطر ابتلا به انواع بدخیمی ها در مطالعات متعددی، نشان داده شده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی شیوع پلی مورفیسم PAI-1 4G/5G در بیماران مبتلا به تومور های تیروئیدی در شمال غرب ایران می باشد.
در یک مطالعه ی مورد – شاهدی، نود بیمار مبتلا به تومور تیروئیدی و 180 فرد سالم از جمعیت شمال غرب ایران انتخاب شدند. استخراج DNA از خون محیطی نمونه ها انجام گردید و پلی مورفیسم 4G/5G ژن PAI-1 به وسیله واکنش زنجیره ای پلیمراز و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته های پژوهش: توزیع ژنوتیپ بین بیماران (33/13%4G/4G=، 33/63%4G/5G= و 33/23%5G/5G=) و در گروه کنترل (22/17%4G/4G=، 22/67%4G/5G= و 55/15%5G/5G=) بود. علاوه بر این فرکانس آلل های 4G و5G بین بیماران (45% و 55%) و در گروه کنترل (83/50% و 16/49%) محاسبه گردید.
نتایج نشان می دهد که فرکانس های ژنوتیپی و آللی پلی مورفیسم PAI-1 4G/5G تفاوت معنی داری را بین بیماران مبتلا به تومور های تیروئیدی و افراد گروه کنترل در جمعیت مورد مطالعه ما نداده است.