مقایسه اثر درمانی ریسپریدون و آرپیپرازول در ترکیب با والپروات سدیم در بیماران مانیای حاد یا مختلط

با افزایش تعداد عوامل درمانی موثر، مانیا همچنان یک مشکل چالش برانگیز برای سیستم های بهداشتی درمانی باقی مانده است. این مطالعه مقایسه اثر درمانی ریسپریدون و آریپپرازول در ترکیب با والپروات سدیم در بیماران دو قطبی مانیای حاد یا با دوره مختلط بستری شده در بیمارستان روانپزشکی رازی تهران می باشد.
این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور در دو گروه 20 نفره (18-65 سال) بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک در دورهٔ مانیا یا مختلط، انجام شد. بیماران به طور تصادفی، در دو گروه دریافت کننده آریپیپرازول و ریسپریدون در ترکیب با والپروات سدیم قرار گرفتند و پاسخ درمانی با مقیاس یانگ و میزان افزایش وزن در هفته 3 و 6 ارزیابی شد داده ها با استفاده از آزمون های کای- دو، تی زوجی و تحلیل کوواریانس و اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
شرکت کنندگان از نظر مشخصات دموگرافیک تفاوت معناداری نداشتند ارزیابی پاسخ درمانی بعد از هفته های 3 و 6 (کاهش 50 درصدی در مقیاس یانگ) در هر دو گروه اختلاف معنی داری بین دو ترکیب درمانی را نشان نداد ترکیب والپرات سدیم و ریسپریدون افزایش وزن بیشتری را در پایان هفته 6 نسبت به ترکیب والپرات و آرپیپرازول نشان داد (001/0 > P).
بر اساس نتایج این مطالعه ترکیب های دارویی ذکر شده در اختلال دو قطبی نوع یک با دورهٔ مانیا یا مختلط موثر و دارای اثر درمانی مشابهی بود و به طوری که هر دو درمان موثر و قابل استفاده است. لیکن با توجه به افزایش وزن کمتر ترکیب والپروات و آریپیپرازول در بیماران مستعد افزایش وزن، به این ترکیب به عنوان درمانی مناسب، کم ضررتر و موثرتر توصیه می شود.