بررسی ترمیم نقص استخوان با استفاده از غشاء ژلاتین-کیتوسان و سلول های بنیادی مشتق از چربی در موش صحرایی (ارزیابی هیستومورفومتری وایمونوهیستولوژیک)

(ADSCs) سلولهای چند استعدادی هستند که قابلیت تمایز به سلول های استئوژنیکرا دارند. از داربست های کیتوسان و ژلاتین که ساختاری زیست تخریب پذیر و زیست سازگار دارند جهت ترمیم بافت ها استفاده می شوند. در این بررسی سر موش صحرائی به طور تصادفی در پنج گروه قرار گرفتند. 1-شاهد: هیچ گونه درمانی دریافت نکردند 2-شم:محیط کشت در محلنقص تزریق شد 3-غشاء:از ژلاتین - کیتوساندر محلنقص استخوانی استفاده شد. 4-سلول:پیوندسلول های ADSC در محلنقص انجام شد. 5-سلول–غشاء:سلول به همراه غشاء ژلاتین-کیتوسان در محلنقص پیوند گردید. ارزیابی های ایمونو هیسیتوشیمی و هیستومورفومتری در گروه های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. میانگین مساحت ترابکولای استخوانی در گروه های غشاء، سلول و سلول-غشاءنسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری را نشان داد.همچنین میانگین تعداد استئوسیت ها در ناحیه نقص استخوانی در گروه های سلول و سلول- غشاء نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری داشتند گرچه در گروه غشاء کاهش بصورت غیر معنی دار مشاهده گردید.به نظرمی رسد که استفاده از دار بستغشاءژلاتین-کیتوسانه مراه با پیوند سلول های ADSC جهت ترمیم نقص استخوانی موثر باشد.