بررسی مدیریت کمی و کیفی سیلاب شهری با مدل EPA-SWMM؛ مطالعه موردی منطقه 22 تهران

مخروط افکنه ها مکان هایی می باشند که با نفوذپذیری بالا، بیشترین سهم را در تغذیه آبخوان ها دارا می باشند. اما با گسترش شهرنشینی و ساخت و ساز بر روی مخروط افکنه ها، علاوه بر کاهش نفوذپذیری و کاهش سهم آبخوان ها از بارش، سیلاب های متعددی در سطح رخ می دهد. در این پژوهش به بررسی مدیریت کمی و کیفی رواناب شهری در بخشی از منطقه 22 تهران پرداخته شده است. انتخاب بهترین راهکارهای مدیریتی، که یکی از راهکارهای نوین و موثر مدیریت کمی و کیفی رواناب شهری است، می باشد. با استفاده از نرم افزار EPA-SWMM دو راهکار جوی- باغچه و سیستم ماند بیولوژیکی یا پشت بام سبز، درکنترل دبی جریان، بارآلودگی و غلظت کل جامدات معلق مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که راهکار مدیریتی پشت بام سبز با متوسط کاهش 2/18 درصد نسبت به جوی باغچه با متوسط کاهش7/9 درصد، ازعملکرد بهتری در کاهش پیک رواناب اوج خروجی ازحوضه برخورداراست. همچنین راهکار مدیریتی پشت بام سبز بطور متوسط 7/18درصد و جوی باغچه 12درصد غلظت کل جامدات معلق را کاهش داده اند. لذا راهکار مدیریتی پشت بام سبز به عنوان بهترین راهکارهای مدیریتی برای محدوده مورد مطالعه انتخاب گردید.