نقش تک زبانگی و دوزبانگی در قابلیت کاربردشناسی زبان در مورد کنش گفتاری عذرخواهی در زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم و سوم

تحقیق حاضر، هوش و قابلیت کاربردشناسی زبان را در مورد کنش گفتاری »عذرخواهی« در فراگیران ترک زبان و فارس زبان ایرانی زبان انگلیسی بعنوان زبان خارجه بررسی می کند. شرکت کنندگان در این تحقیق، 68 دانشجوی زبان انگلیسی از چند دانشگاه در ایران می باشند که بصورت تصادفی انتخاب و به 2 گروه تک زبانه و 2 زبانه تقسیم شدند. اطلاعات مورد نیاز بوسیله ی 1 تست ارزیابی-تکمیلی گفتمانی نوشتاری ((WDSACT حاوی 10 موقعیت عذرخواهی بود که از شرکت کنندگان می خواست تناسب کنش گفتاری نوشته شده را برای آن موقعیت بر روی یک مقیاس 5 گانه ی لیکرت بسنجند. در مواردی که کنش گفتاری، نامتناسب تشخیص داده می شد، آنها می بایست کنش گفتاری متناسب را برای این موقعیت پیشنهاد می دادند. کنش های گفتاری پیشنهاد شده با توجه به برنامه ی کدگذاری (CCSARP) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق، تفاوت ناچیزی را بین ترک زبانان و فارس زبانان در ادراک و ارزیابی متناسب بودن کنش های گفتاری برای موقعیت های شرح داده شده، نشان داد. بعلاوه، اینگونه برآورد شد که فراگیران تک زبانه و دوزبانه به استفاده از همه ی ترفندهای عذرخواهی به جز ترفندهای «پذیرش مسولیت» و »وعده ی شکیبایی» در کنش های عذرخواهی تمایل دارند. عدم توانایی شرکت کنندگان دوزبانه در نشان دادن توانش منظورشناسی بالاتر نسبت به تک زبانه ها را می توان به عدم هوشیاری فرهنگی و سواد آکادمیک در زبان ترکی، دوزبانگی تفریقی در ایران و درون داد منظورشناسی زبانی ناکافی نسبت داد.