پیش بینی تعلل گرایی تحصیلی بر اساس الگوهای ارتباطی خانواده با نقش میانجی گر سبک های هویت

تعلل گرایی تحصیلی به تاخیر ارادی در انجام دادن تکالیف و موکول کردن آن تکالیف به زمان دیگری اشاره دارد. تاثیر عوامل بافتی و شخصیتی بر تعلل گرایی در تحقیقات زیادی مورد کنکاش قرار گرفته است. مساله پژوهش حاضر این است که آیا الگوه های ارتباطی خانواده و سبک های هویت قادر به پیش بینی تعلل گرایی تحصیلی است. لذا هدف پژوهش، پیش بینی تعلل گرایی تحصیلی بر اساس ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده با نقش میانجی گر سبک های هویت می باشد. بدین منظور پژوهش حاضر با روش توصیفی از نوع همبستگی و خاصه تحلیل مسیر انجام گرفت. نمونه مورد مطالعه شامل 302 (168 دختر و 134 پسر) دانش آموز در مقطع دبیرستان بخش مشهد مرغاب بود که به صورت تصادفی خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه تعلل گرایی تحصیلی نسخه دانش آموز سولومون و راث بلوم (1984)، پرسشنامه تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانواده کوئرنر و فیتزپاتریک (2002، 2004) و پرسشنامه سبک های هویت برزونسکی (1989) بود. سپس داده ها با روش تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که جهت گیری گفت و شنود به صورت مثبت (17/0) و جهت گیری همنوایی به صورت منفی (36/0-) تعلل گرایی تحصیلی را پیش بینی می کنند. در مجموع نتایج حاکی از ان بود اثر الگوهای ارتباطی خانواده بر تعلل ورزی از سبک هویت اطلاعاتی می گذرد. به عبارتی هویت اطلاعاتی مکانیسم ارتباط بین الگوهای ارتباطی خانواده و تعلل ورزی را روشن می کنند.