رابطه خودمهارگری، اعتیاد به فناوری ها و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان عادی وکم توجه/فزون کنش

خودمهارگری مهارتی مشابه با خودتنظیمی است که به نظر می رسد برای کسب موفقیت در دنیای مملو از فناوری های امروزی ضروری باشد. هدف پژوهش حاضر پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی بر اساس خودمهارگری، اعتیاد به فناوری ها، جنسیت و ابتلا به کم توجهی/ فزون کنشی بود. به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایمرحله ای تعداد 360 نفر از دانش آموزان دبیرستانی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خودمهارگری (SCQ)، پرسشنامه اعتیاد به فناوری ها ((TAQ و چک لیست تشخیصی اختلال کم توجهی/ فزون کنشی (ADDCL) بود. جهت تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و آزمون یومن ویتنی استفاده شد. یافته ها نشان دهنده وجود رابطه معنادار بین خودمهارگری، اعتیاد به فناوری ها و پیشرفت تحصیلی و همچنین تفاوت الگوی این رابطه در دخترها و پسرها بود. مشاهده شد که ابتلا به کم توجهی/ فزون کنشی پیش بینی کننده خوبی برای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی است. همچنین رابطه منفی و معناداری بین خودمهارگری با کم توجهی/ فزون کنشی و اعتیاد به فناوری ها مشاهده شد.