تاثیر لایه ژئوتکستایل در کاهش آب شستگی موضعی پایه استوانه ای پل

جریان های سیلابی با ایجاد آب شستگی موضعی در کناره های پایه پل ها، از عوامل تهدید کننده پایداری پل محسوب می شوند. یکی از روش های کاهش آب شستگی موضعی تقویت بستر در مقابل تنش های وارده است. از جمله روش هایی که به صورت مستقیم در کاهش و کنترل آب شستگی موضعی پایه های پل می تواند مناسب واقع شود، به کار بردن ژئوتکستایل در اطراف پایه پل می باشد. در تحقیق حاضر، تاثیر لایه ژئوتکستایل در کاهش آب شستگی موضعی تک پایه استوانه ای مورد بررسی قرارگرفت و بهترین الگوی پوشش برای بیشترین تاثیر به دست آمد، به طوری که لایه هایی با اشکال دایروی و بیضی به صورت نسبتی از قطر پایه در اطراف پایه قرار گرفت و عملکرد هر کدام با حالت پایه بدون محافظ مقایسه گردید. نتایج آزمایش ها نشان داد که با نصب لایه ژئوتکستایل با پوشش بیضوی در کنار پایه عمق نهایی آب شستگی به D25/1 می رسد. همچنین در مقایسه ژئوتکستایل و طوقه به ابعاد D2، کارکرد ژئوتکستایل در تاخیر فرایند آب شستگی حدود 40 برابر بیشتر از کارایی طوقه است ولی طوقه عمق نهایی آب شستگی را بیشتر کاهش می دهد.