رابطه بار روانی و احساس خستگی مادران با میزان مشکلات رفتاری کودکان اوتیسم

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهٔ احساس خستگی و بار روانی مادران با مشکلات رفتاری کودکان اوتیسم در شهر اصفهان انجام شد.
روش این پژوهش از نوع توصیفی و نوع مطالعه همبستگی بود. جامعهٔ آماری، تمامی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مراجعه کننده به مراکز اوتیسم شهر اصفهان در سال 1393 بودند و نمونهٔ آماری شامل 70 مادرکودک 3 تا 14 سال مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. این افراد به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و مادران کودکان به پرسشنامه های مشکلات رفتاری راتر (فرم والدین)، بار روانی (زاریت، 2003) و پرسشنامهٔ چندبعدی خستگی روانی (فالمن و همکاران، 2013) پاسخ دادند. به منظور بررسی رابطهٔ متغیرها از روش آماری همبستگی پیرسون و کندال و همچنین برای بررسی قدرت پیش بینی کنندگی متغیرها از روش آماری رگرسیون گام به گام استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری در این پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفت.
نتایج ضریب همبستگی نشان داد که بین بار روانی و احساس خستگی مادران با مشکلات رفتاری کودکان رابطهٔ مثبت معنادار وجود دارد (0٫05>p). رابطهٔ بین تحصیلات مادران، سن مادر و سن کودک با مشکلات رفتاری کودکان معنادار نبود. همچنین نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که بهترین پیش بینی کنندهٔ مشکلات رفتاری بار روانی مادران بوده و نیز از میان خرده مقیاس های احساس خستگی، بهترین پیش بینی کننده مشکلات رفتاری، خرده مقیاس عدم توجه است (0٫05>p).
با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که رابطهٔ معناداری بین مشکلات رفتاری کودکان اوتیسم و بار روانی و خستگی روانی مادران این کودکان وجود دارد. این رابطه می تواند تاثیر بسزایی بر ادامه و ایجاد رابطهٔ صحیح بین مادر و کودک بگذارد.