مقایسه دو شدت تمرین هوازی (کم شدت و شدت بالا) بر بیان پروتئین پری لیپین 2 عضله اسکلتی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین موش صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوسین

اختلال متابولیسم چربی در ایجاد مقاومت به انسولین در عضلات اسکلتی نقش مهمی ایفا می کند و پروتئین های قطره چربی همچون پری لیپین 2 (PLIN2) در تنظیم سوخت وساز چربی داخل سلولی موثر است. از جمله مسیرهای پیشنهادشده برای اعمال اثرات فعالیت استقامتی در بیماری های متابولیک، تاثیر فعالیت بدنی بر لیپولیز درون عضلانی است. لذا هدف از این مطالعه مقایسه دو شدت تمرین هوازی (کم شدت و شدت بالا) بر بیان پروتئین پری لیپین 2 عضله اسکلتی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین موش صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوسین است.
تعداد 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی ساده به سه گروه شامل دو گروه مداخله (گروه با تمرین استقامتی کم شدت (8=n) و گروه با تمرین تداومی با شدت بالا (8=n)) و یک گروه کنترل (8=n) تقسیم شدند. پس از دیابتی کردن موش های صحرایی از طریق تزریق (55 میلی گرم بر ازای هر کیلوگرم وزن بدن) داروی استرپتوزوسین به صورت درون صفاقی، تمرین استقامتی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته روی موش های صحرایی دیابتی اعمال شد. شدت تمرین در گروه کم شدت معادل سرعت 18 متر بر دقیقه (معادل 55-65 درصد Vo2max)، شدت تمرین در گروه تمرینی با شدت بالا معادل سرعت 34 متر بر دقیقه (معادل 85 درصد Vo2max) بود و گروه کنترل هیچ مداخله ای را در این مدت دریافت نکردند. بیان نسبی پروتئین پری لیپین 2 با تکنیک وسترن بلات انجام شد. جهت تعیین معنی دار بودن تفاوت بین متغیرها از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
نتایج مقایسه بین گروهی، اختلاف معنی داری بین سه گروه در متغیرهای پری لیپین 2 نشان داد (037/0=p). نتایج آزمون تعقیبی بیانگر معنی دار بودن نتایج بین دو گروه کنترل دیابتی و گروه دیابتی تمرین با شدت بالا بود (028/0=P)، اما تفاوت معنی داری در میزان پری لیپین 2 در گروه تمرین کم شدت نسبت به گروه کنترل وجود نداشت (38/0P=). همچنین بین گروه تمرینی کم شدت و با شدت بالا اختلاف معنی داری وجود نداشت (38/0=P). نتایج مقایسه بین گروهی، اختلاف معنی داری بین سه گروه در سطوح سرومی گلوکز و انسولین نشان نداد (به ترتیب 09/0=p و 28/0=p).
با توجه به نتایج پژوهش می توان به اثرات تعدیلی تمرینات استقامتی با شدت بالا در افزایش بیان پری لیپین 2 در نمونه های دیابتی اشاره کرد.