بررسی پتانسیل درمانی سلول های بنیادی خون ساز مغزاستخوان در ترمیم زخم دیابتی

سلول درمانی یکی از رویکردهای جذاب و نوین در درمان زخم های مزمن است. در این مطالعه، هدف بررسی عملکرد سلول های بنیادی خون ساز مشتق شده از مغزاستخوان (CD93) در درمان زخم های دیابتی است.
در این مطالعه از پانزده موش نژاد BALB/c با وزن 250 تا 300 گرم استفاده شد که ده موش قبلا توسط القاء استرپتوزوتوسین دیابتی شده بودند. زخم پوستی دایره ای به قطر شش میلی متر و عمق دو میلی متر در پوست پشت موش ها ایجاد شد. موش های موردمطالعه در سه گروه به صورت موش های نرمال فاقد دیابت (sham)، موش های دیابتی بدون پیوند سلول CD93 (Control) و موش های دیابتی که دو بار تحت پیوند سلول های CD93 (سلول1×107) قرار گرفتند، تقسیم شدند. پارامترهای سطح زخم، میزان ترمیم زخم و میزان تمایز و بقاء سلول های CD93 در محل زخم در روزهای7 و 14 و 28 بعد از پیوند سلول میکروسکوپ فلورسانس و آنتی بادی نشان دار DiLو نرم افزارهای Image J و SPSS محاسبه و بررسی شد.[ملاباشی1]
در بررسی سطح زخم ودرصد بهبودی بیشترین تفاوت به ترتیب مربوط به گروه سلول و گروه کنترل بود P<0.05)و (P<0.01. بررسی ایمونوهیستوشیمی نشانگر زنده ماندن و فعالیت سلول های بنیادی CD93 در محل زخم تا روز 28 بعد از پیوند بود.
پیوند سلول های بنیادی CD93 باعث تسریع قابل توجه پروسه ترمیم زخم دیابتی می شود و این سلول ها به عنوان گزینه مناسبی برای سلول درمانی زخم های دیابتی معرفی می شوند.