مطالعه پارامتریک اثر حفاری تونل های نعل اسبی بر نشست ماکزیمم سطح زمین و نیروهای داخلی پوشش تونل

به طور کلی محیط زمین در ابتدا تحت فشار ناشی از تنش های طبیعی می باشد که هرگونه دست خوردگی مانند حفر تونل این وضعیت تنش را مختل کرده و سبب پدید آمدن تغییر مکان هایی در سطح زمین می شود. اگر این تغییر مکان ها در محدوده استاندارد نباشند، موجب بروز مشکلاتی در ساختارهای سطحی و زیرسطحی می شوند و گاهی خسارت های زیادی را به دنبال دارند. حین حفر تونل، پارامترها و کمیت های مختلفی بر مقادیر نشست سطح زمین تاثیرگذار است که از جمله می توان به چسبندگی، زاویه اصطکاک، مدول الاستیسیته، قطرتونل، عمق قرارگیری تونل و فاصله تونل ها از هم اشاره نمود. در این پژوهش میزان تاثیر هریک از پارامترهای ذکرشده، مورد محاسبه و بررسی قرار می گیرد. باتوجه به نتایج بدست آمده، با افزایش چسبندگی، مدول الاستیسیته و عمق قرارگیری تونل، نشست سطح زمین کاهش یافته و با افزایش زاویه اصطکاک و قطر تونل، نشست افزایش یافته است. نتایج بدست آمده با استفاده از نمودار و جدول به تفصیل بیان شده است و نتایج حاصله حاکی از تاثیر بسیار زیاد این پارامترها بر نشست سطح زمین و نیروهای داخلی می باشد.