اثربخشی آموزش گروهی مهارت های اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی بر بهبود سازگاری اجتماعی، هیجانی و تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال ریاضی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش گروهی مهارتهای اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی بر بهبود سازگاری اجتماعی، هیجانی و تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال ریاضی انجام شد. این پژوهش آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری آن را کلیه ی دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهرستان نورآباد (دلفان) در سال تحصیلی 93-1392 تشکیل می دادند که مبتلا به اختلال ریاضی بودند. نمونه پژوهش شامل 40 نفر از دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال ریاضی بود. که بعد از شناسایی به وسیله آزمون ریاضی کی مت و انجام مصاحبه بالینی ساختاریافته به صورت خوشه ایچند مرحله ای از میان دانش آموزان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل، مصاحبه بالینی ساختاریافته، آزمون ریاضی کی مت و مقیاس سازگاری اجتماعی، هیجانی و تحصیلی سینها و سینگ بود. از هر دو گروه پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه به عمل آمد. در فرآیند اجرا، گروه آزمایش به مدت دو ماه تحت آموزش گروهی مهارتهای اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی قرار گرفتند (هشت جلسه ی یک ساعتی) در حالی که گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها نیز از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس آمیخته نشان داد که آموزش مهارتهای اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی بر سازگاری اجتماعی، هیجانی، تحصیلی و عملکرد ریاضی دانش آموزان مبتلا به اختلال ریاضی موثر بوده است (001/0>P). هم چنین نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون و پیگیری، بین دو گروه آزمایش و گواه، در میزان سازگاری اجتماعی، هیجانی، تحصیلی و عملکرد ریاضی تفاوت معنادار وجود دارد. بنابر یافته های این مطالعه، آموزش مهارتهای اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی منجر به افزایش سازگاری اجتماعی، هیجانی و تحصیلی در دانش آموزان مبتلا به این اختلال می شود و می توان از این آموزش به عنوان یک روش مداخله ای مناسب سود جست.