مطالعه تطبیقی سیاست جنایی پلیس در قبال اطفال و نوجوانان در مراحل قبل و پس از کشف جرم

بزهکاری اطفال و نوجوانان بیانگر برخورداری این افراد از ظرفیت جنایی و توانایی آن ها در نقض هنجارهای جامعه است. از آنجایی که اطفال و نوجوانان در مرحله رشد قرار دارند، لذا نوع تدابیر و اقداماتی که پلیس در همان مراحل ابتدایی فرآیند دادرسی کیفری یعنی قبل و پس از کشف جرم با این افراد انجام می دهد، بسیار حائز اهمیت است. هدف پژوهش، مطالعه تطبیقی و تحلیلی سیاست جنایی اجرایی پلیس ایران و کانادا در قبال این قشر آسیب پذیر در مرحله قبل و پس از کشف جرم است.
این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، اسنادی است. پژوهش حاضر با استفاده از مطالعات تطبیقی از منابع کتابخانه ای، اینترنتی، مقالات، پژوهش های لاتین و فارسی و مطالعه اسناد بین المللی مرتبط با حقوق اطفال و نوجوانان انجام شده است. روش گردآوری اطلاعات، به صورت فیش برداری و با بررسی اسناد بین المللی، قوانین موضوعه مرتبط در کشور مورد تطبیق و ایران مورد بحث و تحلیل قرار گرفته است.
یافته ها و نتایج تحقیق نشان می دهد پلیس کانادا مرحله قبل از کشف جرم با اقداماتی نظیر تاسیس پلیس مدرسه، اجرای برنامه مبارزه با مواد مخدر در مدارس، اجرای قانون منع آمدوشد، برخورد با برخی انحرافات مانند فرار از مدرسه و خانه مانع وقوع جرم توسط نوجوانان می شود و در مرحله بعد از کشف جرم نیز پلیس اطفال با مشارکت موسسه هایی مانند موسسه مبتنی بر جامعه و هماهنگ کننده دادرسی به منظور جلوگیری از ورود اطفال به فرآیندهای رسمی رسیدگی با استفاده از اخطار، هشدار به خانواده، یاری گرفتن از عدالت ترمیمی، تلاش می کند تا از طریق رسیدگی های غیررسمی، مانع ورود اطفال و نوجوانان به دادسرا و دادگاه شود. در ایران، قانون گذار با وضع ماده 31 قانون آیین دادرسی کیفری تاکید بر تاسیس پلیس ویژه اطفال کرده و به قوه قضائیه ماموریت داده شده تا حدود وظایف و اختیارات این پلیس را در قالب لایحه ای تدوین و ارائه کند.