تاثیر محلول پاشی تریازول ها و سیلیکات کلسیم بر مقاومت به خشکی کلزا

آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار برای بررسی و ارزیابی تاثیر تنش کم آبی و محلول پاشی مواد تنظیم کننده رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد کلزا رقم هایولا 401 انجام شد. تیمارها شامل تنش کم آبی {(شاهد (تخلیه 50درصد آب قابل استفاده) (S1)، تنش متوسط (تخلیه 65درصد آب قابل استفاده) (S2) و تنش شدید (تخلیه 80درصد آب قابل استفاده) (S3)} و محلول پاشی{(بدون محلول پاشی (F1)، شاهد آب (F2)، سیلیکات کلسیم (F3)، هگزوکونازول (F4)، پروپیکونازول (F5) و پنکونازول (F6)} بودند. نتایج نشان داد، بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار F6S1 در شرایطی بود که نسبت به F1S2 اختلاف 1/2 گرمی مشاهده شد. همچنین تیمارهای F6S1 و F1S3 با اختلاف بیش از 2 برابر بیشترین و کمترین وزن هزاردانه را نشان دادند. همچنین در شرایط S2 بدون محلول پاشی و محلول پاشی F4 با اختلاف 4/34 درصد کمترین و بیشترین میزان روغن را نشان دادند. تیمارهای F2S1 و F1S3 با اختلاف 154/0 مولی بیشترین و کمترین هدایت روزنه ای را نشان دادند همچنین مشخص شد بیشترین غلظت Co2 درون یاخته ای مربوط به تیمار F1S1 می باشد که نسبت به تیمار F2S3 229 میکرومول بیشتر بود. لذا کاربرد تریازول ها به ویژه پنکونازول و همچنین سیلیکات کلسیم آسیب های ناشی از تنش را در گیاه کلزا تا حدودی کاهش دادند.