بررسی تطبیقی درون مایه نفرین در دوبیتی های محلی خراسان و مازندران

بررسی کنش گفتاری نفرین در گفت و گوهای مختلف نشان می دهد که افراد اغلب در هنگام خشم و یا عجز و ناتوانی لب به نفرین می گشایند. در میان قالب های شعری عامه، دوبیتی، صمیمی ترین و نزدیک ترین قالب شعری است که هم سراینده و هم مخاطب به آسانی با آن ارتباط برقرار می کند. پژوهشگران در این پژوهش، با روش توصیفی-تحلیلی، انواع نفرین ها و اهدافی را که از آن متصور بوده است، در بیش از 3000 دوبیتی محلی مازندرانی و خراسانی بررسی کرده اند. براساس یافته های تحقیق می توان گفت که در دوبیتی های محلی، نفرین به معشوق از بسامد بالایی برخوردار است. دلیلش نیز بی وفایی و شکست عاطفی و عشقی بوده است. بعد از نفرین به معشوق، نفرین به رقیب عشقی، نفرین به بخت و اقبال خویش، نفرین به مادر یار، نفرین به قوم و خویش یار و نفرین به زن، از بیشترین بسامد برخودار بوده است.