ارزیابی قابلیت اطمینان لرزه ای قاب های خمشی فولادی بهسازی شده با مهاربندهای همگرا با مدل های احتمالاتی

احتمال خرابی سازه‏ای که با استفاده از روش‏های معین طرح شده است می‏تواند بیشتر از احتمال خرابی سازه‏ای ‏باشد که در شرایط مشابه و به کمک روش‏ها و مدل‏های احتمالاتی با احتساب عدم‏قطعیت‏ها طراحی گردیده است. هدف اصلی این تحقیق، بررسی قابلیت‏اطمینان لرزه‏ای قاب‏های خمشی فولادی تقویت شده با مهاربند با استفاده از مدل‏های احتمالاتی می‏باشد. براین‏اساس، سازه های 3 و 9 طبقه قاب خمشی فولادی بر اساس معیارهای مقاومتی آیین‏نامه ایران طراحی شده و سپس بر اساس کنترل معیارهای جابه‏جایی، با مهاربند ضربدری، بهسازی گردید. با استفاده از مدل‏های احتمالاتی بزرگا، محل وقوع زلزله، شدت جنبش زمین در محل سازه و مدل احتمالاتی پاسخ سازه (بر اساس حداکثر جابه‏جایی بام) و به کمک روش‏های احتمالاتی، احتمال خرابی سازه ها برآورد گردید. قاب‏های مورد مطالعه تحت منبع لرزه‏ای زیرپوسته‏ای(Subcrustal) با استفاده از روش احتمالاتی نمونه‏گیری (Sampling) در نرم‏افزار «آنالیز ریسک») (Rt تحلیل شدند. با مقایسه منحنی های احتمال فراگذشت پاسخ سازه‏ای (یا نقاط انتخاب شده روی آن) برای سازه های مورد مطالعه (قبل و بعد از بهسازی)، علاوه بر کاهش پاسخ لرزه‏ای سازه های بهسازی‏شده، قابلیت‏اطمینان آنها نیز ارتقا یافت. همچنین با انجام آنالیز حساسیت توسط روش احتمالاتی FORM، مهمترین متغیرهای تاثیرگذار بر کاهش احتمال خرابی سازه ها مشخص گردید. نتایج نشان داد، در سازه های مورد مطالعه اصلی و بهسازی‏شده تحت منبع لرزه‏ای زیرپوسته‏ای، متغیرهای تصادفی در مدل احتمالاتی بزرگا، خطای مدل شدت جنبش زمین و خطای مدل بزرگا، تاثیرگذارترین متغیرها در کاهش احتمال خرابی سازه ها بودند.