مدیریت مبتنی بر شواهد: پلی بر شکاف علم مدیریت و عمل مدیر

نگرانی مشترکی بین صاحب نظران مدیریت وجود دارد که پژوهش های این حوزه نتوانسته بر کنش ها و اقدامات مدیریتی به طور موثر تاثیرگذار باشد. منشا این نگرانی آن است که اتکای استدلال های تصمیم گیری در سازمان بر تجربه و شهود شخصی مدیر و یا نظرسنجی شورای مدیریت سازمانی، تضمین کننده تحقق اهداف سازمان نخواهد بود. مدیریت مبتنی بر شواهد به عنوان راه حل این مشکل، عبارت است از ترکیب بهترین شواهد حاصل از نظریات، دستاوردهای پژوهشی و تحقیقات حوزه مدیریت به منظور اتخاذ بهترین تصمیمات در حوزه سازمانی. ادبیات موضوعی در این باره در طی دهه اخیر افزایش قابل توجهی داشته، اما در داخل کشور توجهی بدان نشده است، چنان که به سختی می توان به مقاله ای فارسی در این باره دست یافت. هدف این یادداشت معرفی مدیریت مبتنی بر شواهد و ارائه راهکاری است تا مدیریت ها بیش از پیش نتیجه محور و مبتنی بر شواهد باشند. این تحقیق از نظر هدف، مروری، از نظر نوع، کیفی و با توجه نحوه گردآوری داده ها، کتابخانه ای (مطالعات ثانویه از نوع فراترکیب) و مبتنی بر مطالعه منابع اطلاعاتی برخط است. مقاله با پذیرش این فرض که کمبود آگاهی مدیران از رویکرد مبتنی بر شواهد موجب شده این مفهوم کمتر مورد توجه قرار گیرد، با بررسی ادبیات موضوعی درباره شاهد و طبقه بندی شواهد، و هم چنین مدیریت مبتنی بر شواهد، مدلی پنج مرحله ای (چه چیزی نیاز است بدانیم؟؛ پیدا کردن شواهد؛ دست یابی به بینشی که مورد نیاز است؛ ارتباط دادن پیام؛ و تصمیم گیری مبتنی بر شواهد درست) ارائه می دهد.