آگاهی هایی درباره نفوذ شیعیان امامی در مدینه منوره (در نیمه اول قرن هشتم هجری)

مدینه منوره از اواخر قرن دوم و به طور رسمی از قرن چهارم، در اختیار سادات بود که اصطلاحا به آنان «شرفا» می گفتند. این گروه از سادات غالبا تمایلات شیعی داشتند، اما به دلیل تسلط عباسیان، گاهی به تقیه روی آورده وگاه مذهب سنی را اختیار می کردند اما به دلیل وابستگی های خانوادگی، تمایلات شیعی داشتند.
در دوره تسلط فاطمیان، آنها به طور آشکار مذهب شیعی داشتند. با سقوط فاطمیان و روی کار آمدن ایوبیان و سپس ممالیک، فشار بر روی اشراف بیشتر شد. این زمان، شهر دو گروه «مقیم» و «مجاور» داشت؛ مجاوران از بیرون می آمدند و غالبا سنی بودند، افراد مقیم شیعه بوده و از اشراف حمایت می کردند. مجادله میان این دو گروه ادامه یافت. در نیمه اول قرن هشتم هجری، همین منازعه وجود داشت که کتاب «نصحی هالمشاور و تعزیه المجاور» آینه تمام نمای این نزاع بین دو گروه مزبور است.