بررسی اثر تغییر کاربری مرتع به دیم زار بر شاخص های عملکرد اکوسیستم و فرسایش خاک با استفاده از روش تحلیل عملکرد چشم انداز (LFA)

این تحقیق به منظور بررسی اثر تغییر کاربری مرتع بر عملکرد اکوسیستم و ویژگی های فرسایش پذیری خاک با استفاده از روش LFA در مراتع سنندج انجام شد. ابتدا دو چشم انداز مرتع دست نخورده و دیم زار رها شده ی همجوار مشخص شد. براساس روش LFA، در هر چشم انداز سه ترانسکت 50 متری در جهت شیب مستقر و در طول هر ترانسکت، قطعات اکولوژیکی بر اساس فرم رویشی بوته ای، گراس، فورب، ترکیبی (ترکیبی از قطعات اکولوژیکی بوته، گراس و فورب) و فضای بین قطعات مشخص شد. از هر قطعه به صورت تصادفی 5 تکرار تعیین و 11 پارامتر سطح خاک برای هر تکرار اندازه گیری شد. برای اندازه گیری پارامترها از نرم افزار LFA و برای مقایسه ی لک های اکولوژیکی دو چشم انداز، از آزمون T جفتی استفاده شد. نتایج نشان داد در چشم انداز مرتع دست نخورده از لحاظ شاخص پایداری، بوته و از لحاظ شاخص چرخه ی عناصر و نفوذپذیری، فرم گراس دارای بیشترین مقدار بود، ولی در چشم انداز دیم زار رها شده از نظر هر سه شاخص، قطعه ترکیب بیشترین مقدار را داشت. مقایسه ی شاخص پایداری، نفوذپذیری و چرخه ی عناصر غذایی کل نشان داد که مرتع دست نخورده از لحاظ هر سه شاخص بیش از دیم زار رها شده است؛ به عبارتی، تغییر کاربری باعث کاهش عملکرد اکوسیستم و افزایش پتانسیل فرسایش پذیری خاک شده است. بنابراین برای جلوگیری از کاهش عملکرد اکوسیستم، هدررفت و فرسایش خاک، بایستی بیش از پیش از تبدیل مرتع به دیم زار با جدیت بیشتر جلوگیری شود.