بررسی میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان حنجره

سرطان بعد از بیماری های قلبی عروقی دومین عامل مرگ ومیر در کشور های توسعه یافته است. هدف این مطالعه تعیین فاکتورهای اپیدمیولوژیکی موثر در ایجاد سرطان حنجره و استفاده از آن در جهت تدوین برنامه هایی برای درمان موثرتر و بهبود پیش آگهی بیماران مبتلا به سرطان حنجره بود.
کلیه پرونده های ثبت شده در مرکز ثبت سرطان در وزارت بهداشت مربوط به بیماران سرطان حنجره استان تهران در سال های 1387-1384 مورد بررسی قرارگرفت. از تعداد کل 513 بیمار بررسی شده 279 بیمار که امکان پیگیری ایشان از طریق تماس تلفنی یا آدرس پستی ممکن بود، در مطالعه لحاظ گشتند. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه انجام شد، آنالیز اطلاعات با استفاده از SPSS20 انجام شد. بررسی بقاء با منحنی Kaplan Meier و اثر فاکتور های مورد مطالعه بر میزان بقاء با آزمون Cox regression بررسی گردید.
میانگین سنی بیماران 1/61 سال، با انحراف معیار 54/10 بود. مردان 1/92% از بیماران را شامل می شدند. ترکیبی از سه روش جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی مهم ترین روش درمانی بود. میزان بقای کلی پنج ساله بیماران برابر 7/57%، با انحراف معیار 03/0 به دست آمد. متغیر جنسیت، میزان تاخیر حرفه ای و درجه تمایز هیستولوژی تومور با بقاء ارتباط معنی داری نداشت (52/0، 14/0، 38/0P=). در حالی که میزان بقاء با سن و میزان تاخیر بیمار ارتباطی معنی دار داشت (07/0، 03/0P=).
میزان بقاء در مبتلایان با سن بالاتر کمتر بود. همچنین تاخیر ناشی از بیمار و درمانگر بالا بود که توجه به آن برای ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران ضروری به نظر می رسد.