ارتباط فعالیت جسمانی با شیوع چاقی و اضافه وزن در سالمندان شهر شاهرود در سال 1395

کاهش فعالیت جسمانی و افزایش وزن همراه با پیری با فرسایش طیف وسیعی از سیستم های فیزیولوژیکی در ارتباط است. اغلب این سیستم ها برای حفظ تحرک، زندگی مستقل و کیفیت کلی زندگی مناسب ضروری هستند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر مشارکت در فعالیت جسمانی بر شیوع چاقی و اضافه وزن در سالمندان است.
نوع مطالعه مقطعی بود. نمونه آماری تحقیق را 180 نفر از مردان و زنان سالمند شهرستان شاهرود تشکیل می دهد که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. میزان چاقی و اضافه وزن توسط محاسبه شاخص توده بدنی و میزان فعالیت جسمانی توسط پرسشنامه سطح فعالیت جسمانی سالمندان CHAMPS بر اساسMET ارزیابی شد. داده های جمع آوری شده توسط آزمون های آنالیز واریانس و کای اسکوئر در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شد.
میزان فعالیت جسمانی در افراد دارای به اضافه وزن نسبت به وزن طبیعی به طور معنی داری کمتر بود (001/0>p). میزان فعالیت های جسمانی زنان نسبت به مردان به طور معنی دار کمتر بود (02/0>p). سالمندان بالای 75 سال نسبت به سالمندان 65 تا 74 سال به طور معنی داری مدت زمان بیشتری را ساکن بودند (05/0>p) و فعالیت ها جسمانی کمتری داشتند(05/0>p).
با با توجه به یافته های تحقیق می توان جهت پیشگیری از چاقی در سالمندان میزان فعالیت جسمانی را افزایش و فعالیت های ساکن را کاهش داد. به علاوه در ارائه برنامه های فعالیت جسمانی و کنترل وزن باید به گروه های سنی بالای 75 و سالمندان زن توجه ویژه ای صورت گیرد.