بررسی ژن های بتالاکتاماز TEM و SHV در انتروکوکوس فکالیس مقاوم به جنتامایسین جداشده از گوشت های قرمز مصرفی

انتروکوکوسها جز فلور طبیعی دستگاه گوارش انسان می باشند. توانمندی بالای آن ها برای کسب ژن های مقاومت به آنتی بیوتیک، درمان آن ها را با مشکلات جدیدی مواجه کرده است. انتروکوکوس فکالیس یکی از باکتری های آلوده کننده ی گوشت می باشد و سبب ایجاد عفونت های قابل توجهی در انسان می گردد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع ژن های bla TEM و bla SHV در انتروکوکوس فکالیسهای مقاوم به جنتامایسین در گوشت های مصرفی می باشد.
181 نمونه انتروکوکوس از گوشت های مصرفی کشتارگاه شهرستان بروجرد پس از جمع آوری با استفاده از آزمایش های بیوشیمیایی شناسایی شدند. سپس آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی بر روی این جدایه ها با روش دیسک دیفیوژن بر اساس دستور CLSI انجام گردید و در نهایت فراوانی ژن های bla TEM و bla SHV در سویه های مقاوم به جنتامایسین با استفاده از پرایمرهای اختصاصی، با روش PCR موردبررسی قرار گرفت.
از 181 نمونه، 81 نمونه انتروکوکوس فکالیس جدا شد. با آزمایش آنتی بیوگرام مشخص گردید 96/29% از سویه ها به اریترومایسین، 56/79% به پنی سیلین، 41/96% به تتراسیکلین، 39/50% به آمپی سیلین، 39/50% به کلرامفنیکل،15/86% به لینزولید، 8/64% به جنتامایسین، 4/38% به استرپتومایسین، 3/70% به سیپروفلوکساسین و 2/46% به مروپنم مقاوم بودند و در بین 7 سویه ی مقاوم به جنتامایسین ژن های bla TEM و bla SHV مشاهده نشد.
با توجه به این موضوع که ژن های مولد آنزیم های بتالاکتاماز از طریق پلاسمید به آسانی منتقل می شوند، عدم ردیابی ژن های مذکور در میان باکتری های موردبررسی نشان می دهد که این ژن ها همراه ژن های عامل مقاومت به جنتامایسین منتقل نمی شوند، بنابراین رابطه ی منطقی و معنی داری بین این ژن ها و آنتی بیوتیک مورد بررسی مشاهده نشد.