پاسخ های فیتوشیمیایی و مورفوفیزیولوژیکی شوید (Anethum graveolens L.) به محلول پاشی سولفات پتاسیم و محرک زیستی متانول

کاربرد محرک زیستی متانول و پتاسیم با کاهش تنفس نوری در گیاهان سه کربنه، کاهش تعرق، افزایش جذب آب و مواد غذایی و بیوسنتز اسیدهای آمینه می تواند بر شاخص های رشد و عملکرد متابولیکی گیاهان به صورت مستقیم و غیرمستقیم اثر بگذارد.
این تحقیق با هدف بررسی اثرات محلول پاشی متانول و سولفات پتاسیم بر تغییرات فیتوشیمیایی و مورفولوژیکی گیاه دارویی شوید اجرا شد.
این مطالعه به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل محلول پاشی متانول در 3 سطح (0، 20 و 40 درصد حجمی) و سولفات پتاسیم در 4 سطح (0، 1، 5/1 و 2 گرم بر لیتر) بودند.
کاربرد متانول، وزن خشک برگ، ساقه و وزن تر گل آذین را افزایش داد. محلول پاشی سطوح مختلف سولفات پتاسیم نیز، ارتفاع بوته، وزن خشک برگ، وزن تر گل آذین و اندام هوایی را افزایش داد. کاربرد متانول بر میزان اسانس شوید بی تاثیر بود. اما میزان آلفاپینن را افزایش داد. غلظت پایین متانول میزان تیمول، آلفا-فلاندرن، میرسن و پاراسیمنن را افزایش داد. چنان که افزایش غلظت متانول میزان آنها را کاهش داد.
خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی و فیتوشیمیایی گیاه شوید تحت تاثیر محلول پاشی متانول و سولفات پتاسیم افزایش یافت. به طوری که بالاترین میزان وزن خشک برگ، ساقه و وزن تر گل آذین و نیز بیشترین میزان آلفاپینن اسانس با کاربرد متانول 40 درصد ایجاد شد. همچنین استفاده از سولفات پتاسیم به میزان 2 گرم بر لیتر بیشترین ارتفاع بوته، وزن خشک برگ، وزن تر گل آذین و اندام هوایی را ایجاد نمود.