طراحی شبکه پیوسته فضای سبز شهری با استفاده از تئوری گراف (مطالعه موردی: منطقه یک تهران)

پیوستگی لکه های سبز شهری یکی از مهم ترین ویژگی های شبکه فضای سبز و از الزامات افزایش کارایی و مخصوص ا حفاظت از تنوع زیستی است. بنابراین برنامهریزان و طراحان فضاهای سبز شهری نیاز به ابزاری برای تجزیه و تحلیل پیوستگی شبکه و بهینه سازی آن دارند. با بهکارگیری اصول اکولوژی سیمایسرزمین و مفاهیم موجود در تئوری گراف در کنار هم میتوان به شبیه سازی و تجزیه تحلیل شبکه فضای سبز پرداخت و طرح مناسبی برای توسعه فضای سبز در راستای بهبود پیوستگی، کارایی و حفظ تنوع زیستی ارائه کرد. با انتخاب منطقه یک شهر تهران به عنوان مطالعه موردی در این مقاله، ابتدا مسیرهای بالقوه برای اتصال مهم ترین لکه های سبز با استفاده از تحلیل مسیر حداقل هزینه تعیین میشود. و سپس با تجزیه و تحلیل شبکه و استفاده از مفاهیم موجود در تئوری گراف و هم چنین مدل جاذبه طرح بهینهای برای توسعه فضای سبز منطقه یک تهران ارائه می گردد. نتایج این تحقیق نشان دهنده کارایی بالای تحلیل شبکه در مدلسازی، تجزیه تحلیل و بهینهسازی شبکه فضای سبز شهری است. هم چنین در راستای پوشش نارسایی های موجود در برنامه های توسعه فضای سبز شهری، روش مناسبی برای افزایش پیوستگی شبکه فضای سبز شهری و در نتیجه بهبود کارایی فضای سبز ارائه شد.