بررسی نتایج و تنوع خودکشی های تهاجمی در یک دوره 20 ساله در استان ایلام، ایران

خودکشی یکی از مشکلات اساسی بهداشتی در جوامع مختلف بوده و با عوامل خطر متعددی مرتبط می باشد. نتیجه یک اقدام به خودکشی مستقیم به انتخاب روش خودکشی بستگی دارد. خودکشی های تهاجمی جز روش های خشن خودآزاری شناخته شده و دارای الگوهای سنی و جنسی متفاوتی هستند، از این رو هدف این مطالعه بررسی نتایج و تنوع خودکشی با روش تهاجمی در یک دوره طولانی مدت در استان ایلام بود.
در این مطالعه گذشته نگر، داده های مورد نیاز شامل متغیرهای جمعیت شناختی، پیامد و نوع روش تهاجمی از سیستم جامع ثبت موارد خودکشی دانشگاه علوم پزشکی ایلام برای بررسی خودکشی های تهاجمی از اول فروردین سال 1372 تا آخر اسفند سال 1392 بوده است، استخراج و مورد آنالیز قرار گرفت. مجوزهای لازم برای دسترسی به داده ها از کمیته اخلاق و شورای پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی ایلام دریافت گردید.
در کل از 1516 مورد خودکشی تهاجمی، 643 مورد (42/6%) ناموفق و 867 مورد (57/4%) موفق بود. روش خودسوزی بالاترین فراوانی خودکشی (موفق و ناموفق) را به خود اختصاص داده بود. بالاترین فراوانی خودکشی موفق در زنان (52/8%) و ناموفق در مردان (63/6%) رخ داده بود. گروه سنی 34-25 سال و گروه سنی بالاتر از 65 سال به ترتیب بیشترین فراوانی خودکشی های ناموفق و موفق را به خود اختصاص داده بودند.
زنان و افراد مسن از جمله گروه های پرخطری بودند که اقدام به خودکشی تهاجمی موفق کرده اند و روش خودسوزی که از جمله روش های دردناک خودکشی محسوب می شود، بالاترین فراوانی را در خودکشی تهاجمی منجر به مرگ در استان ایلام داشت.