ارزیابی دوز موثر اندام های حساس به پرتو در سی تی اسکن قفسه سینه زنان، با و بدون سیستم کنترل خودکار تابش دهی

روش های متعددی به منظور کاهش دوز مانند استفاده از سیستم کنترل خودکار تابش دهی، در تصویربرداری های سی تی اسکن ابداع شده اند. در این مطالعه تاثیر استفاده از این سیستم بر دوز دریافتی اندام های حساس به پرتو بیماران زن در سی تی اسکن قفسه سینه، ارزیابی شده است.
این پژوهش، مطالعه ای مقطعی، تحلیلی و کمی بوده که در بهار سال 1396 در بخش تصویربرداری بیمارستان فیروزگر دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با ثبت پارامترهای تابش دهی به 54 بیمار زن هنگام سی تی اسکن قفسه سینه انجام شده است. 25 آزمون با سیستم کنترل خودکار تابش دهی و بقیه بدون این سیستم انجام شدند. شاخص دوز سی تی در مرکز و اطراف فانتوم استاندارد اندازه گیری و شاخص وزنی دوز سی تی محاسبه شد. همچنین دوز موثر اندام ها با استفاده از CT-Expo software، version 2 (Medizinische Hochschule، Hannover، Germany) و نویز به عنوان مشخصه ای از کیفیت تصویر در فانتوم آب برای هر دو گروه محاسبه و مقایسه شد.
شاخص وزنی دوز سی تی، با استفاده از سیستم کنترل خودکار تابش دهی، 9/94 میلی گری (mGy) و دوز موثر، 5/4 میلی سیورت (mSv) بود. بدون استفاده از این سیستم، این مقادیر به ترتیب،mGy 12/46 و mSv 6/3 بودند. درحالی که نویز از 4/20 به 4/74 (11/3%) افزایش داشت. بیشترین دوز موثر دریافتی مربوط به پستان، مری، ریه و تیموس به ترتیب با میزان 15، 14، 14 و mSv 14 در پروتکل بدون سیستم کنترل خودکار تابش دهی بود.
استفاده از سیستم کنترل خودکار تابش دهی به منظور کاهش دوز بیمار در سی تی اسکن قفسه سینه زنان، به طور معناداری موثر بوده و نویز اضافه شده به تصویر در حد قابل قبولی می باشد.