مقابله دینی با ناملایمات زندگی: تبیین و بررسی نظریه پارگامنت

نقش نظام های معناده در ترسیم هدف زندگی و معنادهی به آن تردیدناپذیر است. آدمی در طول زندگی، به ویژه در ناملایمات با اتکا به این چارچوبها سعی در تحقق اهداف و حفظ معنای زندگی یا ایجاد تحول در آن را دارد.
در همین راستا، کنت پارگامنت با تلقی دین به مثابه تامین کننده معنا، به طراحی نظریه مقابله دینی پرداخته است. او مقابله را فرایندی پیوسته در حال تغییر می داند که برای برطرف ساختن نیازهای موقعیتی یا شخصی به کار می رود. بر این اساس، در مقابله دینی هر رویدادی در پرتو امر قدسی تفسیر می شود. پارگامنت با پذیرش رابطه دوجانبه مقابله دینی و غیردینی، معرفی سه الگوی مقابله دینی و اذعان به ایجابی و منفی بودن این مقابله ها، مقیاسی با 21 گونه از اقدامات مقابله دینی از طریق مصاحبه و مرور آثار به دست می دهد و پنج کارکرد عمده برای آن برمیشمرد. بر اساس این مطالعات تجربی، تصویر فرد از خدا، در گزینش نوع الگوی مقابله ای او اثرگذار است.
در مقاله حاضر با روش توصیفی-تحلیلی، آراء، روش و پیامدهای عملی نظریه پارگامنت تبیین و بررسی می شود.