خویشاوندی «داستانک» و «حکایت» با نگاهی بر بهارستان جامی

مینی‏مالیسم (کمینه گرایی) در ادبیات، سبک یا اصلی ادبی است که بر پایه فشردگی افراطی و ایجاز بیش از حد و سادگی محتوای اثر، بنا شده است. اگر براساس این تعریف، ایجاز و سادگی را مهم ترین ویژگی مینی مالیسم به شمار آوریم، در آثار کلاسیک نثر فارسی، با انواع و نمونه های متنوع و فراوانی از کمینه گرایی مواجه می شویم که از ابتدای شکل گیری زبان فارسی دری، مورد توجه گروهی از شاعران و نویسندگان فارسی زبان بوده است. با مطالعه تطبیقی و تامل در ساختار حکایت های آموزنده فارسی از منظر یک گونه ادبی نو، می توان به شیوه های تازه ای برای انتقال و معرفی فرهنگ اصیل و ارزشمند ایرانی اسلامی به جوامع دیگر دست یافت. بهارستان جامی، صرف نظر از فاصله زمانی و تفاوت زبانی و به دور از تعصب فرهنگی، با مقایسه ای ساختارگرایانه، جزو آثاری است که از دیدگاه مینی مالیسم، قابل بررسی و توجه است. این مقاله با بررسی مولفه ها و اصول داستان های مینی مالیستی (داستانک ها)، به دنبال یافتن ردپایی از این سبک ادبی، در حکایت های فارسی بهارستان است. نگارندگان در این مقاله با بررسی مولفه های داستانک و مقایسه و تطبیق آن با برخی حکایت های فارسی بهارستان، این اثر را واجد بسیاری از ویژگی های مینی مالیستی دانسته اند.