برآورد تبخیر و تعرق واقعی در مقیاس منطقه ای به کمک داده های سنجش از دور در دشت شهرکرد (ب) مقایسه نتایج مدل های SEBAL و METRIC نسبت به برخی مدل های ریاضی تبخیر و تعرق

این تحقیق به منظور بررسی امکان استفاده از دو مدل سبال (SEBAL) و متریک ((METRIC در دو تاریخ گذر 9 تیر 1378 (برابر با 30 ژوئن 1999) و 30 مرداد 1378 (برابر با اول اوت 1999) برای برآورد و مقایسه تبخیر و تعرق گیاه مرجع (یونجه) در مقیاس منطقه ای با استفاده از اطلاعات سنجنده ETM+ در مقایسه با برآوردهای ET از برخی روش های ریاضی (تجربی و ترکیبی) شامل پنج مدل پنمن- مانتیث استاندارد شده به روش انجمن مهندسین عمران آمریکا (ASCE-stPM)، پنمن- مانتیث به روش فائو 56 (F56PM)، بلانی- کریدل (F24BC)، هارگریو- سامانی(HS) و تشتک تبخیر (Pan) انجام شد. مقدار تبخیر و تعرق در تاریخ های 9 تیر و 30 مرداد (1378) برای پیکسل های معیار سرد در مدل سبال برابر با 97/6 و 77/6 میلی متر بر روز و در مدل متریک برابر با 27/10 و 31/9 میلی متر بر روز به دست آمد. برای مدل ریاضی مناسب منطقه (هارگریوز- سامانی) مقادیری به ترتیب برابر با 0/8 و 5/7 میلی متر بر روز در تاریخ های گذر به دست آمد. به طور کلی نتایج نشان داد برآوردهای مدل سبال در مقایسه با برآوردهای مدل HS و داده های لایسیمتری موجود از صحت بیشتری نسبت به مدل متریک برخوردار و در شرایط مشابه قابل توصیه می باشد.