مقایسه اثربخشی و عوارض شیاف مورفین و دیکلوفناک سدیم با پتیدین عضلانی درکنترل درد بعد ازعمل جراحی آپاندکتومی و هرنی اینگوئینال

احساس درد، یک تجربه نامطلوب به دنبال آسیب های بافتی است. درد پس از عمل جراحی یکی از موضوعات اصلی در مراقبت های بعد از عمل می باشد و نقش مهمی در تسریع بهبود وضعیت عمومی بیماران جراحی ایفا می کند. کنترل مناسب درد پس از جراحی از نظر جلوگیری از تاکی کاردی، افزایش فشارخون، ایسکمی میوکارد، کاهش تهویه آلوئولار و بهبود ضعیف زخم ها، اهمیت ویژه ای دارد. لذا در این مطالعه کارایی و عوارض دو داروی شیاف مورفین و شیاف دیکلوفناک در مقایسه با پتدین تزریقی به عنوان یک روش ایمن در کنترل درد پس از جراحی آپاندکتومی و هرنی اینگوئینال مورد بررسی قرار گرفته است.
این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی بوده و بیماران مورد مطالعه، بیماران مراجعه کننده به بیمارستان دکتر فاطمی نفر که با روش 75 سال بودند. حجم نمونه 18 -70 با آپاندیسیت و هرنی اینگوئینال در گروه سنی 1392شهرستان اردبیل در سال میلیگرمی پس از جراحی و گروه دوم 10 نفر وارد مطالعه شدند. گروه اول، شیاف مورفین 25 گروه 3تخصیص تصادفی سیستماتیک در میلیگرم استفاده گردید. 50 میلیگرمی پس از جراحی و درگروه سوم نیز برای کنترل درد از پتیدین عضلانی 100شیاف دیکلوفناک و 3/68 ،4/40 ،4/56 به ترتیب برابر 24-12-6-2
میانگین نمرات آنالوگ بصری درد در گروه دریافت کننده دیکلوفناک درساعات ،6/68 ،6/52 و در گروه کنترل 2/44 و 3/12 ،3/84 ،4/36، میانگین همین نمرات درگروه دریافت کننده شیاف مورفین به ترتیب برابر 3/36 اختلاف معنی داری میان کاهش درد بیماران در هر سه گروه مورد بررسی وجود داشت. ANOVAs بود. که با ازمون 5/84 و 6/28
شیاف مورفین و دیکلوفناک، هر دو دارو توانستند میزان بی دردی معنی داری نسبت به گروه دریافت کننده پتدین تزریقی در کنترل درد پس از جراحی آپاندکتومی و هرنی اینگوئینال ایجاد کنند.