تاثیر چهار هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی آیریزین و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع 2

فعالیت ورزشی، وسیله مناسب و کم هزینه برای پیشگیری و درمان بیماری دیابت نوع دو محسوب می شود. اخیرا مایوکاینی به نام آیریزین شناسایی شده که نقش مهمی در تبدیل بافت چربی سفید دارد و حساسیت به انسولین را تنظیم می کند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر چهار هفته تمرین هوازی بر سطوح آیریزین و شاخص مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع دو بود.
روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی،24 زن دارای بیماری دیابت نوع دو به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت 4هفته (5جلسه در هفته) به اجرای تمرینات هوازی با شدت 55-80 درصد ضربان قلب بیشینه بر روی تردمیل پرداختند. گروه کنترل در مدت تمرین هیچ گونه فعالیت بدنی نداشتند. نمونه های خونی 48 ساعت قبل و بعد از آخرین جلسه تمرینی گرفته شد و سرم حاصل برای اندازه گیری سطوح آیریزین، گلوکز و انسولین استفاده گردید. داده ها به وسیله آزمون های تی وابسته، کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. سطح معنی داری 05/0>P در نظر گرفته شد.
نتایج افزایش معنی دار آیریزین و کاهش مقاومت به انسولین و گلوکز را در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0>P). تفاوت بین دو گروه در میزان آیریزین و گلوکز معنی دار بود (05/0>P)؛ ولی ارتباط معنی داری بین آیریزین و مقاومت به انسولین مشاهده نشد (05/0

نتیجه گیری

تمرین هوازی از طریق تاثیر مطلوب بر سطوح آیریزین و شاخص مقاومت به انسولین، عامل کارآمدی برای بهبود عوارض در بیماران دیابتی نوع دو است.