منابع انسانی شایسته سرمایه جامعه هستند

نگاه به انسان پیوسته در حال تغییر است. از نگاه ابزاری تا نگاه اشرف مخلوقات. این طیف وسیع اگرچه تفاوت چندین قرن فاصله زمانی در رویکرد و نگرش است، اما هنوز این طیف از نگرش و بینش در جامعه و سازمان‌های عصر حاضر مطرح است. بهترین معیار برای این واقعیت، نه حرف و ادعا که عمل و عملکرد است و حاصل آن انسان‌های مومن به ارزش‌ها و اهداف سازمان، با نگرش مثبت، انگیزه بالا و متخصص و صاحب دانش و مهارت لازم یا بالعکس، بی‌ایمان به اهداف و ارزش‌های سازمان، با نگرش منفی، بی‌انگیزه و غیرمتخصص با دانش و مهارت پایین است.
ما در جامعه و سازمان‌های خود، عارضه و درد را حس می‌کنیم و از پیامدهای منفی آن رنج می‌بریم اما به علل واقعی آن نمی‌پردازیم. عارضه بهره‌وری پایین منابع انسانی که حاصل مدیریت ضعیف منابع انسانی است، به ‌شکل بیکاری پنهان، عدم تناسب شغل و شاغل، ضعف روحیه کاری، لختی و خمودگی، بی‌رغبتی نسبت به انجام امور محوله، شایعه‌پراکنی، پرداختن به مسایل حاشیه‌ای و دور شدن از مسایل اصلی و واقعی، غرور کاذب، مسئولیت‌گریزی، تعهد پایین نسبت به سازمان و اهداف آن، بی‌تفاوتی نسبت به مسایل و آینده سازمان، بی‌اعتمادی و... خود را نشان می‌دهد.