نقش برنامه ریزی راهبردی در سیستم های مدیریت تعالی

مدیریت کیفیت جامع یک رویکرد مدیریت سازمانی جامع است. این رویکرد، بر اساس ادغام صحیح اصول و ارزش‌های فرهنگی خاص (بهبود مستمر، نوآوری و پویایی) در استراتژی، ساختار و ‌فرایندهای سازمان ‌است. برای عملی نمودن این ارزش‌ها و اصول، سازمان‌ها مجموعه‌ای از تکنیک‌ها، مدل‌ها و سیستم‌ها استفاده می‌کنند که به سوی رضایت ذی‌نفعان و تقویت رقابت‌پذیری سازمان گرایش می‌یابد. علاوه بر این، برای این رویکرد مدیریت جهت دستیابی به اثرات مطلوب، اجرا، توسعه و بهبود یکسری از عوامل اصلی یا کلیدی مورد نیاز ‌است. این عوامل باید یک سیستم مدیریتی تشکیل بدهند، یعنی هم‌افزایی و روابط میان عوامل اصلی مدیریت کیفیت جامع ایجاد شود. شناسایی و مدیریت این هم‌افزایی‌ها و روابط جهت اجرا و بهبود سیستم‌های مدیریت و دستیابی به اهداف و نتایج برنامه‌ریزی شده اساسی است.
در 50 سال گذشته، مدیریت کیفیت جامع به شکلی گسترده پذیرفته شده است. در نتیجه، آثار متعددی منتشر شده که نشان می‌دهند چگونه اجرای مدیریت کیفیت جامع می‌تواند در دستیابی به اهداف و بهبود عملکرد سازمان‌ها کمک نماید. همچنین مواردی وجود دارد که اجرای مدیریت کیفیت جامع نتایج مد نظر را در بر نداشته است. این مسئله ممکن است ناشی از ‌تاثیر متغیرهای محتوایی، مانند اندازه، تجربه یا حوزه عملیات باشد که ‌تاثیرات شیوه‌های کیفیت بر روی نتایج را تعدیل می‌نماید. در موارد دیگر، تحقیقات به دلیل خطای طراحی، مانند انتخاب نامناسب جامعه، شاخص‌ها یا روش‌هایی آماری به کار رفته جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها، به نتایج پیش‌بینی شده دست نیافته است.
 سه نوع چارچوب برای اجرای مدیریت کیفیت جامع مد نظر ‌است:چارچوب‌هایی بر اساس نظر متخصصان و اساتید کیفیت، این گروه شامل تدریس‌ها و آثار دمینگ، جوران، کرازبی، فیگمباوم، ایشیکاوا، گاروین و تاگوچی است.
 مدل‌های تعالی یا جوایز کیفیت، مهم‌ترین آن‌ها جایزه دمینگ (ژاپن)، جایزه ملی کیفیت مالکوم بالدریج (آمریکا)، جایزه کیفیت اروپا و مدل مدیریت تعالی ایبرو آمریکایی ‌است.
مدل‌های برگرفته شده از پژوهش‌های تجربی یا نظری که سعی در شناسایی و توسعه مقیاس‌های اندازه‌گیری برای ابعاد یا عوامل اصلی و نتایج مدیریت کیفیت جامع دارد.