تاثیر وضعیت های بدنی بر بروز ریفلاکس گاستروازوفاژیال پس از تغذیه در نوزادان نارس: کارآزمایی بالینی متقاطع تصادفی

ریفلاکس گاستروازوفاژیال امری شایع در بین نوزادان نارس هست که افزایش آن باعث مشکلاتی مانند کاهش میزان وزن گیری و افزایش طول مدت بستری می گردد. وضعیت دهی بدنی روش مناسبی برای کاهش ریفلاکس می باشد. اما در این زمینه مطالعات کافی در دسترس نیست. هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه تاثیر وضعیت های بدنی بر میزان بروز ریفلاکس پس از تغذیه در نوزادان نارس بستری می باشد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی که از دی تا اسفند ماه سال 1393 در بیمارستان الزهرای تبریز انجام پذیرفت 32 نوزاد نارس بستری در بخش نوزادان با سن 36-33 هفته حاملگی انتخاب شدند. هر نوزاد به مدت چهار روز در مطالعه حضور داشت که در هر روز پس از هر دوره تغذیه و حدود دو ساعت تا شروع دوره تغذیه بعدی در طی یک دوره 12 ساعته (هشت صبح تا هشت عصر) به صورت تصادفی و غیرتکرار شونده و با استفاده از بلوک های تصادفی در یکی از وضعیت های لترال جنینی، لترال آزاد، سوپاین جنینی و سوپاین آزاد قرار گرفت و سپس میزان بروز ریفلاکس اندازه گیری شد.
با توجه به نتایج آماری، وضعیت لترال جنینی از نظر بروز ریفلاکس اختلاف معناداری با سایر وضعیت ها داشت (0/001>P). تعداد دفعات ریفلاکس در وضعیت هایی که حالت جنینی داشت کمتر از وضعیت های بود که حالت آزاد داشت ولی در این رابطه اختلاف آماری معناداری مشاهده نگردید، همچنین تعداد دفعات ریفلاکس در وضعیت هایی که پوزیشن لترال داشتند به طور معناداری کمتر از وضعیت هایی با پوزیشن سوپاین بود (0/04=P).
بر اساس نتایج به دست آمده حالت بدنی جنینی و پوزیشن لترال باعث کاهش تعداد دفعات بروز ریفلاکس در نوزادان نارس بستری می گردد.