تاثیر تجویز بستن متناوب چشم ها در کنترل انحراف اگزوتروپیای گهگاهی

بررسی تاثیر تجویز بستن متناوب چشم ها در کنترل انحراف در کودکان 3 تا 8 ساله مبتلا به اگزوتروپیای گهگاهی
روش پژوهش: در این مطالعه مداخله ای قبل و بعد، میزان کنترل انحراف 28 کودک مبتلا به اگزوتروپیای گهگاهی برای فاصله دور و نزدیک بر اساس 2 معیار کنترل انحراف در درمانگاه که به طور معمول برای بررسی کنترل انحراف مورد استفاده قرار می گیرد و نیز معیار جاناتان هولمز بررسی گردید. دید عمق نزدیک با کمک تست تیتموس و فیوژن با کمک تست چهارنقطه وورث در هر یک از مراحل ارزیابی برای همه نمونه ها انجام شد. پس از آن برای این کودکان بستن هر یک از چشم ها برای دو ساعت در روز به طور متناوب در صورت غالب نبودن هیچ یک از چشم ها و یا پنج روز در هفته برای چشم غالب و 2 روز در هفته برای چشم غیرغالب در صورت غالب بودن یکی از چشم ها به مدت 3 ماه و برای سه دوره متوالی تجویز شد. کلیه بررسی ها طی 3 معاینه مجدد 3، 6 و 9 ماه پس از درمان تکرار گردید.
برای تمامی کودکان مورد مطالعه با میانگین سنی 1/56±4/7، کنترل انحراف برای دور در ماه سوم بعد از درمان نسبت به قبل از آن بر اساس هر دو معیار به صورت معنی داری بهبود یافت. ]معیار کنترل انحراف در درمانگاه (0/005=P) و معیار هولمز (0/001P<)[. کنترل انحراف برای دور در شش ماه و نه ماه بعد از درمان نسبت به قبل از آن بر اساس هر دو معیار به صورت معنی داری بهبود یافت، برای معیار کنترل انحراف در درمانگاه (0/008=P) و برای معیار هولمز (0/010=P). مقایسه سه ماه و شش ماه پس از درمان با هم، سه ماه و نه ماه با هم و شش ماه و نه ماه با هم تفاوت معنی داری نشان نداد. کنترل انحراف برای نزدیک، تنها بر اساس معیار هولمز در هر سه دوره درمانی نسبت به قبل از درمان به صورت معنی داری بهبود یافت. ]برای ماه سوم (0/007=P)، برای ماه ششم (0/004=P) و برای ماه نهم (0/014=P)[. فقط مقایسه دید عمق ماه نهم با قبل از درمان به طور معنی دار نشانگر بهبود دید عمق بود (0/028=P) و رابطه معناداری بین دید عمق درسایر دوره ها مشاهده نشد.
بستن متناوب چشم ها برافزایش کنترل اگزوتروپیای گهگاهی کاملا موثر است. با توجه به فواید این درمان می توان از آن به عنوان یک روش موثر در به تعویق انداختن جراحی و یا حتی برطرف کردن نیاز به عمل جراحی در بیماران مبتلا به اگزوتروپیای گهگاهی بهره جست.