اثربخشی تمرینات منظم پیلاتس بر حافظه بلندمدت و کوتاه مدت سالمندان

امروزه بحث سلامتی و تندرستی در حوزه های جسمانی و روان شناختی سالمندی از موضوعات مهم جهانی است. شواهد نشان می دهند فعالیت جسمانی می تواند موجب بهبود عملکرد ذهنی و شناختی شود و همچنین در پیشگیری از کاهش عملکرد شناختی نقش داشته باشد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات منظم پیلاتس بر حافظه بلندمدت و کوتاه مدت سالمندان بود. روش این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی سالمندان مقیم خانه های سالمند استان البرز در سال 1396 بود که از میان آنان 30 سالمند 60 سال به بالا با توجه به معیارهای ورود به عنوان نمونه در دسترس از مرکز نگهداری سالمندان کهریزک استان البرز انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (15=n) و کنترل (15=n) قرار گرفتند. از مقیاس حافظه وکسلر به عنوان ابزار در این پژوهش استفاده شد. گروه آزمایش طی 24 جلسه یک ساعته مورد مداخله (تمرین پیلاتس: مقدمه، تنفس و ایستادن، برنامه حرکات سطح یک، دایره تک پا، پل شانه، کشش تک پا، کشش دو پا، کشش مهره ها به سمت جلو، سرد کردن) قرار گرفت. اطلاعات به وسیله آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد، تمرینات منتخب پیلاتس منجر به بهبود معنی دار حافظه کوتاه مدت زنان سالمند شد (001/0p<)؛ اما بر حافظه بلندمدت سالمندان اثر معنی داری نداشت (114/0p=). بنابراین می توان از مداخله پیلاتس جهت حفظ و بهبود حافظه کوتاه مدت سالمندان ساکن در خانه های نگهداری سالمند استفاده نمود و جهت حفظ و بهبود حافظه بلندمدت بایستی مدت زمان بیشتری را در این خصوص صرف نمود.