تاثیر مانور والسالوا بر شدت درد و تغییرات همودینامیک در حین کانول گذاری وریدی

کانول گذاری وریدی روشی دردناک و استرس زا در مراکز درمانی بوده که از روش های مختلف دارویی و غیر دارویی جهت کاهش درد آن استفاده می شود. این پژوهش به منظور بررسی تاثیر مانور والسالوا بر شدت درد و پاسخ های همودینامیک در حین کانول گذاری وریدی انجام شد.
این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است که بر روی 80 بیمار کاندید اعمال جراحی انتخابی مراجعه کننده به بخش های جراحی بیمارستان حضرت رسول (ص) جوانرود در سال 1395 انجام گرفته است. نمونه گیری به صورت در دسترس و انتخاب در گروه های مطالعه به صورت تصادفی انجام شد. کانول گذاری در پشت دست غیر غالب بر روی 39 بیمار گروه والسالوا (دمیدن در لوله پلاستیکی متصل به فشارسنج جیوه ای و بالا بردن ستون جیوه ای به میزان 20 میلی متر جیوه به مدت حداقل 20 ثانیه) و 38 بیمار گروه کنترل (رویه معمول بخش) انجام شد و شدت درد با معیار عددی درد (NRS) اندازه گیری شد. پاسخ های همودینامیک به درد با کنترل فشارخون، ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی پنج دقیقه قبل و بلافاصله بعد از کانول گذاری انجام شد. داده های حاصله با آزمون های آماری کای اسکوئر، آنالیز واریانس، تعقیبی توکی، کروسکال والیس و من ویتنی و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل گردید.
میانگین NRS در گروه والسالوا برابر 95/1 ± 75/2 و در گروه کنترل 30/2 ± 86/4 بود که کاهش معنی دار در شدت درد دیده شد (05/0 P≤). کاهش تعداد ضربان قلب بعد از کانول گذاری (36/13 ± 77) نسبت به قبل از آن (71/14 ± 53/80) در گروه کنترل دیده شد (05/0P≤). در حالی که سایر متغیرهای همودینامیک تفاوت معنی داری را نشان ندادند.
نتیجه گیری کلی: مانور والسالوا روش غیر دارویی است که به آسانی قابل انجام بوده و بدون ایجاد تغییرات همودینامیک سبب کاهش درد کانول گذاری می گردد.