تاثیر سولفات روی بر ویژگی های کمی و کیفی دانه گندم تحت شرایط تنش خشکی

تنش خشکی و کمبود عنصر روی از عوامل مهم تاثیرگذار بر کاهش کمیت و کیفیت گندم تولیدی می باشد. در پژوهش حاضر، اثر روش های زی فزونی سولفات روی (بذر خشک، پیش تیمار، کاربرد خاکی و افشانه کردن) تحت شرایط تنش خشکی (آبیاری کامل، تنش در مرحله ظهور برگ پرچم، تنش در مرحله ظهور ریشک) بر صفات مرتبط با عملکرد و اجزای عملکرد دانه و نیز صفات مرتبط با ارزش غذایی دانه گندم، رقم هما، با استفاده از طرح کرت های خردشده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که بروز همزمان تنش خشکی و کمبود عنصر روی در مراحل ظهور برگ پرچم و ظهور ریشک باعث کاهش کیفیت و کمیت گندم شد، به طوری که علاوه بر کاهش عملکرد و اجزای عملکرد دانه، موجب کاهش توانایی جذب روی از خاک، کاهش غلظت روی دانه، کاهش قابلیت جذب روی از دانه و کاهش سنتز پروتئین شد. نتایج این پژوهش نشان داد که افشانه کردن این عنصر سبب افزایش بیش از 19/77 درصدی غلظت عنصر روی در دانه (از 2/7 به 5/40 گرم بر کیلوگرم)، پیش تیمار سولفات روی باعث افزایش 69/17 درصدی پروتئین ذخیره شده در دانه (از 1/13 به 6/14 درصد) و کاربرد خاکی سولفات روی موجب افزایش حداقل 97/11 درصدی در عملکرد دانه (از 1524 به 1737 کیلوگرم در هکتار)، کاهش 18/6 درصدی اسید فیتیک و کاهش چشمگیر 9/78 درصدی نسبت مولی اسید فیتیک طی تنش خشکی در مرحله ظهور برگ پرچم شد.