ساخت گرایی و ارتباط گرایی در آموزش الکترونیکی

هدف از این پژوهش تبیین ساخت گرایی و ارتباط گرایی در آموزش الکترونیکی می باشد. روش پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی و از نوع پیمایشی و غیرآزمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان و استادان آموزش الکترونیکی در مراکز آموزش الکترونیکی وابسته به وزارت علوم و دانشگاه آزاد اسلامی در سطح کشور در سال تحصیلی 96-1395 بود که به ترتیب 60568 دانشجو و 1050 استاد بودند و در مجموع تعداد استادان و دانشجویان 61618 تن بودند. پژوهش بر روی نمونه ای به حجم 462 نفر مشتمل بر 289 مرد و 173 زن که با استفاده از جدول مورگان و به صورت تصادفی انتخاب شده بود، اجرا گردید. برای انجام این پژوهش از پرسش نامه محقق ساخته ساخت گرایی و ارتباط گرایی استفاده گردید. روایی پرسش نامه از طریق کسب نظرات صاحب نظران مورد تایید قرار گرفت. برای پایایی پرسش نامه ضریب آلفای کرونباخ محاسبه گردید که برای پرسش نامه ساخت گرایی 0/956 و برای پرسش نامه ارتباط گرایی 0/955 حاصل گردید. با توجه به یافته های این تحقیق عناصر یادگیری مستقل، تشکیل مفاهیم و مهارت های تفکر سطح بالا، یادگیری مبتنی برحل مساله از مهم ترین عناصر ساخت گرایی و عناصر یادگیری فراتر از کتاب و برنامه درسی، تکمیل و تقویت ساخت شناخت ذهنی از طریق ارتباط، تکمیل عینیت گرایی در یاددهی یادگیری از طریق ارتباط نیز از مهم ترین عناصر ارتباط گرایی در آموزش الکترونیکی می باشند.