سنجش مقایسه ای تجمع فلزات سنگین (Cd، Pb، Hg، Cu) در بافت عضله، کبد، پوست و ترکیب اسیدهای چرب تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) در برخی نواحی جنوب دریای مازندران

مطالعه مقایسه ای تجمع فلزات سنگین (کادمیوم، سرب، مس و جیوه) در اندام های کبد، پوست و عضله و همچنین پروفایل اسیدهای چرب فیله تاسماهی ایرانی در سواحل جنوب شرقی و غربی دریای مازندران (استان های مازندران وگلستان) انجام شد. نتایج نشان داد که در عضله نمونه های هر دو ناحیه تمام این فلزات سنیگن در محدوده مجاز مصرف قرار دارند (P>0.05)؛ لیکن غلظت عناصر در کبد بیشتر از پوست و عضله است (P<0.05). در هردو ناحیه جنوب شرقی و غربی در کبد تاسماهی ایرانی مقادیر سرب (21/2 و 05/2 μg/g) بالاتر از محدوده مجاز ارزیابی شدند. مقادیر جیوه در پوست و کبد (46/0 تا 47/0 μg/g) نیز بالاتر از عضله بود. همچنین تجمع فلزات سنگین در نمونه های صیدشده از سواحل جنوب غربی (مازندران) بیشتر از سواحل جنوب شرقی (گلستان) بوده است. الگوی تجمع فلزات سنگین در عضله ماهی با اندام های کبد و پوست متفاوت بود. از سوی دیگر، مجموع اسیدهای چرب غیراشباع (UFA) در چربی بافت تاسماهی ایرانی نواحی جنوب غربی و شرقی به ترتیب 54/85 و 48/77 g/100g بود (P<0.05). به علاوه مجموع اسیدهای چرب سری امگا-3 در چربی بافت تاسماهی ایرانی در سواحل مذکور به ترتیب 17/14 و 35/7 g/100g بود (P<0.05).همچنین بین میزان عناصر سنگین در اندام های مختلف و میزان چربی همبستگی وجود داشت. این همبستگی در بافت های کبد، پوست و عضله رابطه مثبتی داشت؛ برعکس ارتباطی بین اسیدهای چرب امگا-3 فیله و تجمع فلزات سنگین در آن دیده نشد. در بین فلزات مورد بررسی مقدار سرب در بافت کبد تاسماهی ایرانی ناحیه جنوب شرقی از حد استاندارد تعیین شده بیشتر بوده است. مطابق نتایج بافت خوراکی عضله تاسماهی ایرانی در سواحل جنوبی دریای مازندران سالم است.