تئوری فرهنگی و تبیین نگرش زیست محیطی (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه تهران)

مسائل زیست محیطی به یکی از مهم ترین دغدغه های ملی و بین المللی تبدیل شده است. به طوری که بهره برداری غیراصولی از منابع طبیعی و زمین در ایران، امنیت محیط زیست را به چالش کشیده و در حال حاضر بهبود وضعیت آن نیازمند یک رویکرد اساسی است. رویکرد مورد نظر در این مقاله یک رویکرد جامعه شناختی است؛ بدین معنا که برای به سازی وضعیت زیست محیطی باید به جایگاه محیط زیست و حفظ آن در زندگی مردم جامعه نگاه کرد و از طریق تغییر در نگرش و کنش های زیست محیطی مردم، به سمت پایداری زیست محیطی حرکت کرد. لذا این مقاله در صدد تبیین نگرش زیست محیطی دانشجویان از طریق سوگیری های فرهنگی آنان بوده است. برای دستیابی به اهداف مذکور از استراتژی استقرایی و تکنیک پیمایش استفاده شده است. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 400 نفر از دانشجویان به تفکیک سه متغیر جنسیت،
دوره تحصیلی و گروه تحصیلی به عنوان جمعیت نمونه انتخاب شدند. یافته ها نشان می دهد که نگرش زیست محیطی دانشجویان در حد مطلوب و رضایت بخشی است و دانشجویانی که گروه تحصیلی آن ها با موضوعات زیست محیطی بیشتر مرتبط بوده (علوم کشاورزی و علوم پایه) نگرش مناسب تری نسبت به محیط زیست داشته اند. همچنین افزایش سطح تحصیلات دانشجویان، نگرش زیست محیطی آنها را مطلوب تر می‏سازد. افزون بر آن، آزمون فرضیه ها تایید کننده تاثیر سوگیری های فرهنگی بر نگرش زیست محیطی بوده و مدل رگرسیونی نیز مشخص کرد که 28 درصد از تغییرات نگرش زیست محیطی بوسیله چهار سوگیری فرهنگی؛ تقدیرگرایی، فردگرایی، سلسله مراتبی و مساوات طلبی تبیین می شود و در این میان، بیشترین تاثیر را سوگیری مساوات طلبی داشته است.