اثر سنجی استفاده از علائم هشداری شنیداری در افزایش ایمنی عابر پیاده درمعابر شهری بر اساس شاخص های تداخل ترافیک

افزایش سرعت و روانی حرکت از جمله اهداف مدیریت ترافیک شهری محسوب می شود. از طرف دیگر این افزایش سرعت باعث افزایش شاخص خطر در نقاط تلاقی وسایل نقیله و عابر پیاده می گردد. استفاده از علائم ترافیکی یکی از راهکار های افزایش احتیاط رانندگان در این نقاط می باشد که کارآئی آنها به عوامل متعدد بستگی دارد.
در این تحقیق سعی گردیده تا با نصب تابلوی گویا و فرستادن پیام های هشداری شنیداری مبنی بر نزدیک شدن به محل عبور عابر به روی امواج رادیوئی اف ام خودروها توجه رانندگان بیش از پیش به چنین موقعیت های جلب شوند تا میزان تداخلات بحرانی بین وسیله نقلیه و عابرپیاده کاهش یافته و در نهایت باعث افزایش ایمنی عابر پیاده گردد. از آنجایکه نتایج این تحقیق بر اساس شاخص های تداخل ترافیکی و مشخصا شاخص زمان مانده تا برخورد مدلسازی شده است، برای این کار داده های تداخلی بر اساس سیستم خودکار مبتنی بر داده های ویدیوئی، از سه منطقه مختلف شهرستان قم جمع آوری گردید. در این تحقیق پس تصویر برداری از مناطق مورد مطالعه در دو حالت با ارسال پیام هشداری صوتی و بدون آن به رانندگان، وضعیت تداخل وسایل نقلیه و عابران پیاده بر اساس شاخص TTC مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بدست آمده از مدل های این تحقیق بیانگر آنست که تابلوی گویا تداخلات کلی بین وسیله و عابر را 10% ، تداخلات بحرانی بین این دو کاربر را 26% کاهش داده و به میزان 124/0 در افزایش زمان مانده در برخورد وسیله با عابر اثر مثبت دارد.