تاثیر و ماندگاری یک دوره تمرینی عصبی-عضلانی بر تقارن تعادل ورزشکاران مبتلا به اسپرین مزمن مچ پا

اسپرین مچ پا یکی از شایع ترین آسیب های ورزشی است که باعث بروز ناپایداری های مزمن در مفصل و اختلالات زیادی در الگوی حرکتی فرد و عدم تقارن در عملکرد اندام تحتانی می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرینات عصبی-عضلانی بر تقارن تعادل در افراد مبتلا به اسپرین مزمن مچ پا می باشد.
در این مطالعه نیمه تجربی جامعه آماری متشکل از دختران ورزشکار منتخب از رشته های ورزشی با دامنه سنی 26-19 سال بود.20 آزمودنی مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا به شیوه نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. تمرینات عصبی-عضلانی به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته اجرا شد و تعادل آزمودنی ها روی هر دو پای آسیب دیده و سالم، قبل، بعد از اجرای تمرینات و پس از یک ماه بی تمرینی به وسیله دستگاه تعادل سنج بایودکس اندازه گیری شد. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و تی همبسته در سطح معناداری (05/0>p) انجام شد.
نتایج نشان داد که بین تعادل در پای سالم و آسیب دیده در مرحله پیش آزمون تفاوت معناداری وجود داشت (05/0=p). علاوه بر این در مرحله پس آزمون 1و2 تفاوت معناداری بین دو پا مشاهده نشد (05/0

نتیجه گیری

اسپرین مچ پا باعث عدم تقارن تعادل در دو پا می شود که تمرینات عصبی-عضلانی باعث بهبود تعادل یکسانی روی هر دو پا شد و عدم تقارن تعادل را جبران کرد. بعد از گذشت یک ماه بی تمرینی تقارن تعادل در هر دو پا حفظ شد.