بررسی متغیرهای انسانی و سازمانی به عنوان پیش بین های آگاهی از موقعیت کاری در میان کارکنان عملیاتی شرکت خودروسازی پارس خودرو

پژوهش حاضر به منظور بررسی متغیرهای انسانی و سازمانی به عنوان پیش بین های آگاهی از موقعیت کاری در میان کارکنان انجام شد. فرض بر این بود که متغیرهای انسانی (خستگی، خواب آلودگی، استرس شغلی، سرنوشت گرایی، ویژگی های شخصیتی و نارسایی های شناختی) و متغیرهای سازمانی (گران باری شغلی، جو ایمنی و تعارض های بین فردی در کار) می توانند به عنوان متغیرهای پیش بین، کارکنان با آگاهی از موقعیت کاری پایین و بالا را از همدیگر تفکیک نمایند.
پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی می باشد. از بین کلیه کارکنان عملیاتی شاغل در شرکت خودروسازی پارس خودرو که در سال 1394 مشغول فعالیت بودند تعداد 200 نفر با استفاده روش نمونه گیری طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند که از این تعداد 154 پرسش نامه تکمیل شده از بین کارکنان جمع آوری شد. در ابتدا شرکت کنندگان با استفاده از مقیاس آگاهی از موقعیت کاری، به دو گروه (کارکنان با آگاهی از موقعیت کاری پایین و بالا) تقسیم شدند. سپس هر گروه با استفاده از سایر پرسشنامه ها موردسنجش قرار گرفتند. در این پژوهش برای تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و تحلیل ممیز استفاده شد.
یافته های حاصل از کاربرد معادله ممیز، فرضیه پژوهش را تایید کرد. به بیان دیگر، می توان از روی ویژگی های انسانی و سازمانی آگاهی از موقعیت کاری را در میان کارکنان پیش بینی شوند. همچنین نتایج پژوهش حاضر اهمیت خواب آلودگی، استرس شغلی، ویژگی های شخصیتی (روان رنجور خویی، برون گرایی، توافق جویی و وجدانی بودن)، نارسایی های شناختی و جو ایمنی را به عنوان پیش بین های آگاهی از موقعیت کاری نشان داد.
با توجه به اهمیت متغیرهای انسانی و سازمانی در پیش بینی آگاهی از موقعیت کاری، پیشنهاد می شود در گزینش و آموزش کارکنان برای به کارگماری آن ها در مناطق عملیاتی و پرخطر بر این متغیرها تاکید شود.